به گزارش مسیر اقتصاد فقر مسکن با شاخص‌های متعددی سنجیده میشود. فقدان هر یک از این شاخص‌های رفاهی منجر به بروز این پدیده در میان خانواده‌ها میشود. یکی از این شاخص‌های مهم، میزان دسترسی به مسکن مناسب و مقرون به صرفه است.
بر اساس استاندارد‌های برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد، موسوم به هبیتات[۱]، سهم مسکن از کل هزینه‌های خانواده، به عنوان یکی از شاخص‌های سنجش فقر مسکن، باید کمتر از ۳۰ درصد باشد؛ در غیر این صورت خانواده از مسکن مناسب و مقرون به صرفه برخوردار نیست و دچار پدیده فقر مسکن است. تامین مسکن مناسب و مقرون به صرفه برای خانواده‌ها به بهبود شرایط زندگی‌شان منجر میشود و آثار مثبت اجتماعی و اقتصادی بسیاری در پی دارد.
تعبیر «هبیتات» از مسکن مقرون به صرفه چیست؟
بر اساس گزارش‌های هبیتات، تعیین مقرون به صرف بودن یک خانه برای یک خانواده، به یک محاسبه ساده برمی‌گردد که بر اساس آن اگر اجاره ماهیانه، وام مسکن یا به طور کلی هزینه تامین مسکن از درآمد خانواده کم شود، باید پول کافی برای مایحتاج زندگی باقی بماند. حداکثر مبلغی که برای این شاخص در نظر گرفته میشود حدود ۳۰ درصد است. کارشناسان معتقدند افزایش سهم مسکن به بیش از ۳۰ درصد درآمد برای یک خانواده، هزینه سنگینی در نظر گرفته میشود و انتخاب‌های خانواده را در مورد تخصیص هزینه به نیازهای دیگر نظیر آموزش، بهداشت و خوراک، با مشکل مواجه می‌کند.
سکونت‌گاه مقرون به صرفه، عامل بهبود شاخص‌های رفاهی خانواده‌ها
تامین مسکن مقرون به صرفه، آثار مثبت بسیاری در پی دارد. بر اساس تحقیقات و گزارش‌های هبیتات با عنوان «تاثیر مسکن مقرون به صرفه بر خانواده‌ها، جوامع و اقتصاد»[۲] یک خانه مقرون به صرفه و با کیفیت برای رفاه یک خانواده از نظر جسمی، ذهنی، اقتصادی و اجتماعی بسیار مهم است. خانواده‌هایی که در شرایط بد‌مسکنی قرار می‌گیرند، به سادگی قادر به پس‌انداز نیستند و پس از حوادث غیرمنتظره زندگی مانند از دست دادن شغل، بیماری یکی از اعضای خانواده یا بهبودی پس از حوادث، با مشکل مواجه می‌شوند.
خانواده‌های با مسکن مقرون به صرفه، در طول عمرشان درآمد بیشتری دارند، شاخص امید به زندگی در آن‌ها بالاتر است و حتی فرزندانشان در آموزش عملکرد بهتری دارند. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد تداوم سکونت در مسکن با کیفیت پایین به بروز مشکلات عاطفی و رفتاری در کودکان می‌انجامد. علاوه بر این، فرزندانی که خانواده‌شان تغییرات سکونت‌گاهی متعددی را تجربه می‌کنند، در آزمون‌های تحصیلی عملکرد بدتر و عموماً پیشرفت تحصیلی کمتری دارند.
وقتی خانواده‌ای دیگر مجبور نیست هزینه‌های گزاف ماهانه مسکن را پوشش دهد، می‌تواند هزینه مراقبت‌های پیشگیرانه بیشتری را بپردازد و به درمان و مراقبت‌های اورژانسی گران قیمت نیاز کمتری پیدا می‌کند. علاوه بر این، نبود استرس ناشی از تامین و پرداخت هزینه اجاره یا شرایط بد زندگی، می‌تواند به بهبود سلامت خانواده‌ها منجر شود.
تاثیر مثبت تامین مسکن مقرون به صرفه بر جامعه و نرخ رشد اقتصادی
گزارش‌های هبیتات بیان می‌کند که تامین مسکن مقرون به صرفه از سوی دولت، تاثیرات اجتماعی مثبتی می‌گذارد که به رشد اقتصاد یک کشور می‌انجامد. وجود منابع فراوان از مکان‌های مقرون به صرفه برای زندگی، مزایای اقتصادی زیادی را برای جوامع ایجاد می‌کند و همچنین افزایش مشارکت مدنی، افزایش ایمنی عمومی و ایجاد احساس غرور جامعه را در پی دارد.
وقتی خانواده‌ها برای مسکن هزینه کمتری می‌پردازند، امکان پرداخت هزینه بیشتری برای خرید کالا‌ها و خدمات دیگر دارند. این معاملات با تقویت مشاغل محلی و نیروی کار محلی باعث رشد اقتصادی در سطح جامعه میشود. بهره‌مندی از خانه مقرون به صرفه به خانواده‌ها این امکان را می‌دهد که در جامعه خود سهم بیشتری داشته باشند و به مشارکت اجتماعی و سرمایه‌گذاری بپردازند.
پی‌نوشت:
[۱] Habitat
[۲] The impact of housing affordability on families, communities and economy
منبع: گزارش‌های پایگاه اطلاع رسانی هبیتات سازمان ملل
انتهای پیام/ مسکن
