به گزارش مسیر اقتصاد یکی از نهادهایی که در مسیر توسعه کشورها نقش آفرینی نموده اند، صندوق های ضمانت و تضمین اعتبار هستند. صندوق تضمین اعتبار کودیت[۱] یکی از این صندوق ها در کره جنوبی است.
هزینه های مدیریتی دریافت وام در ابعاد کوچک، اطلاعات نامتقارن، ریسک بالای شرکت ها و نقص در وثایق، از جمله محدودیت های اعتباری شرکت های کوچک و متوسط است که منجر به رشد نامتوازن اقتصاد، هدر رفت منابع کارآفرینی و کمبود سرمایه گذاری خواهد شد و در نهایت موجب صدمه رساندن به رشد اقتصاد ملی در بلند مدت می شود؛ در این میان صندوق های ضمانت و تضمین اعتبار، وظیفه پوشش این موارد را بر عهده دارند.
در کشور های مختلف دنیا برای مواجهه با این پیشامدها اقدامات متفاوتی صورت پذیرفته است که تاسیس موسسه KODIT در کره جنوبی نیز یکی از این موارد می باشد.
این صندوق به عنوان یک موسسه مالی عمومی، در سال ۱۹۷۶ میلادی تاسیس گردیده است. هدف اصلی از تاسیس این موسسه کمک در جهت توسعه متوازن اقتصاد ملی بوسیله گسترش تضمین اعتبار تعهدات شرکت های کوچک و متوسط مستعدی بود که فاقد وثیقه محسوس[۲] بودند. در حال حاضر این موسسه بوسیله ۱۱ مدل، تضمین اعتبار عمومی خدمات خود را ارائه می دهد.
تاسیس
سیستم تضمین اعتبار در کره جنوبی از سال ۱۹۶۰ معرفی شد و در دهه ۱۹۷۰ دولت کره جنوبی شروع به اجرای سیاست های خود در این زمینه کرد تا گامی در جهت حمایت از SME ها – که در جریان سریع رشد اقتصادی مورد غفلت واقع شده بودند – برداشته شود. بنابراین قانون صندوق تضمین اعتبار کره جنوبی در سال ۱۹۷۴ تصویب و در سال ۱۹۷۶ موسسه KODIT تاسیس گردید. البته تا قبل از این نیز برخی از بانک های تجاری کره جنوبی به ارائه خدمات تضمین اعتبار می پرداختند، اما KODIT اولین موسسه ای بود که به طور مستقل به این امر اختصاص داده شد و منجر به توسعه سیستم شد.
دوران ابتدایی (۷۶-۸۰)
طی این ۴ سال موسسه توانست سرمایه خود را به میزان ۳.۲ برابر و تضمین اعتبار واریز نشده[۳] را ۱۲.۴ برابر افزایش دهد. تضمین اعتبار واریز نشده عبارت است از مجموع مبالغ تضامین صورت گرفته توسط موسسه. برای مثال اگر موسسه ۱۰ مورد تضمین اعتبار به مبلغ ۱ میلیون دلار کرده باشد، مبلغ تضمین اعتبار واریز نشده برابر خواهد بود با ۱۰ میلیون دلار.
غلبه بر شوک دوم نفتی و توسعه بیشتر (۸۱-۸۹)
در دوران شوک نفتی موسسه با بحران افزایش نرخ پیش فرض[۴] (میزان پیش فرض تضمین اعتبار تقسیم بر تضمین اعتبار واریز نشده[۵]) مواجه شد و میزان آن از ۲ تا ۳ درصد به ۷.۶ درصد در سال ۱۹۸۰ رسید و به عبارت دیگر چند برابر میزان پیش فرض به تضمین اعتبار پرداخت. همین امر باعث شد تا ریسک موسسه بسيار زیاد شود و موسسه با اولین زیان خود مواجه گردد. همچنین در این دوره دولت برای بازگرداندن سیستم تضمین اعتبار به حالت عادی حمایت های مالی خود را آغاز نمود. در دهه ۱۹۸۰ همراه با رشد اقتصادی کره جنوبی سیستم تضمین اعتبار نیز توسعه پیدا کرد.
اصلاحات اقتصادی و سیستم تضمین اعتبار (۹۰-۹۷)
در سال ۱۹۹۳ دولت جدیدی در کره جنوبی بر سر کار آمد و اقدام به اصلاحات اقتصادی نمود که حمایت از بنگاه های کوچک و متوسط بوسیله تضمین اعتبار یکی از آن موارد بود. بنابراین تضمین اعتبار واریز نشده از ۳.۹ تریلیون وون کره به ۸.۵ تریلیون رسید. همچنین همکاری های دولتی در میزان سرمایه صندوق نیز افزایش یافت.
غلبه بر بحران مالی و پس از آن
در سال ۱۹۹۷ اقتصاد کره جنوبی به دلیل بحران صدمه دید و این مسئله، بصورت زنجیره وار باعث ورشکستگی بسیاری از بنگاه ها شد. در این دوره دولت سیاست هایی برای بازیابی سریع اعمال کرد که KODIT در آن ها نقش ویژه ای ایفا می نمود؛ این موسسه علاوه بر تضمین اعتبار SME ها، به ارائه تضامین ویژه برای بازیابی قدرت اقتصادی به بازار پرداخت. از جمله این تضامین ویژه می توان به «تضمین تامین سرمایه تجاری شرکت های صادرکننده» و «تضمین برای اعتماد سازی در املاک و مستغلات برای بالا بردن ساخت و ساز مسکن» اشاره نمود.
یکی دیگر از اقداماتی که در این دوره صورت گرفت، معرفی سیستم تضمین بخشی بود که در آن KODIT و موسسه مالی به میزان از قبل مشخص شده ای در زیان شریک می شدند؛ اقدامی که باعث جلوگیری از مخاطرات اخلاقی در ارزیابی اعتبار توسط موسسات مالی می شد. به علاوه در این دوره KODIT سیستم داخلی رتبه بندی اعتبار خود را با عنوان [CCRS [۶ توسعه داد و بوسیله آن توانست سیستم عملکرد مبتنی بر ریسک را پیاده سازی کند.
در یادداشت بعدی به وضعیت امروز این صندوق پرداخته می شود.
پینوشت:
[۱] Korea Credit Guarantee Fund
[۲] tangible collateral
[۳] outstanding credit guarantee
[۴] Default ratio
[۵] credit guarantee default amount / outstanding credit guarantee.
[۶] Corporate Credit Rating System
صندوق ها نقش قابل توجهی در توسعه کشورها دارند. در کره جنوبی هم همینطور بوده چون این صندوقها تقاضای پول را کم و مدیریت می کنند