پروپیلن یکی از مهم‌ترین محصولات پایه پتروشیمی است که طی سالیان متمادی، رشد قابل توجهی در تقاضا داشته است. در این راستا افشین غلامعلی پور کارشناس انرژی در گفتگو با مسیر اقتصاد گفت: در سال ۲۰۰۵ ظرفیت جهانی تولید پروپیلن حدود ۷۰ میلیون تن بوده که این ظرفیت در سال ۲۰۲۰ به حدود ۱۳۳ میلیون تن رسیده است و پیش‌بینی می‌شود در سال‌های آینده ظرفیت جهانی تولید پروپیلن همچنان رشد قابل توجهی داشته باشد به طوری که در سال ۲۰۳۰ به حدود ۲۰۰ میلیون تن افزایش پیدا کند.
بيش‌ترین تولید پروپیلن در دنيا و کشور از طریق فرآیند کراکر بخار است
غلامعلی پور افزود: فرآیندهای تولید پروپیلن به طور معمول به دو دسته فرآینده‌های بازدهی پایین و فرآیندهای بازدهی بالا تقسیم می‌شوند که در این میان فرآیندهای کراکینگ بخار و فرآیندهای FCC/ RFCC/ DCC در دسته فرآینده‌های بازدهی پایین و فرآیندهای PDH، تبدیل متانول به الفین‌های سبک (MTO/ MTP) و تبدیل اتیلن و بوتیلن به پروپیلن (Metathesis) در دسته فرآیندهای بازدهی بالا قرار می‌گیرند.
این کارشناس انرژی در ادامه بیان کرد: ۴۷ درصد از پروپیلن تولیدی در دنیا در سال ۲۰۱۹ در کراکرهای بخار تولید شده و ۳۱ درصد دیگر نیز از واحدهای FCC حاصل شده است. همچنین پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۹، رتبه دوم تولید پروپیلن با سهم ۲۶ درصدی، همچنان در اختیار واحدهای FCC بماند اما کاهش سهم تولید پروپیلن از طریق واحدهای کراکر بخار و FCC تا سال ۲۰۲۹ ناشی از افزایش رشد واحدهای PDH در دنیا است. بنابراین می‌توان گفت درحال حاضر بيش‌ترین توليد پروپيلن در دنيا به‌صورت فرآیندهای غيرمستقيم بوده است و می‌توان گفت تمام پروپيلن تولیدی کشور از طریق واحدهای کراکر بخار پتروشیمی‌های جم، مارون، امیرکبیر، اراک، بندر امام خمینی (ره) و تبریز و واحدهای RFCC پالایشگاه‌های اراک و آبادان تولید می‌شود.
پاسخگویی به افزایش تقاضای پروپیلن با اجرای طرح‌های ارتقاء پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های PDH
وی در ادامه بیان کرد: در حال حاضر تقاضای داخلی برای پروپیلن زیاد است و شکاف زیادی بین عرضه و تقاضای بازار پروپیلن وجود دارد. بنابراین بازار داخلی به پروپیلن وارداتی وابسته بوده و سالانه حدود ۱.۲ میلیارد دلار حجم واردات مشتقات پروپیلن به کشور است. در این شرایط توسعه صنعت پروپیلن کشور اهمیت زیادی دارد. علاوه بر آن با توجه به رشد جهانی بازار محصولات پایین‌دستی پروپیلن، فرصت‌های صادراتی مطلوبی بویژه در منطقه برای کشور مهیا خواهد شد.
غلامعلی پور در پایان خاطر نشان کرد: در حقیقت با توجه به «میزان تولید و عرضه بیش از تقاضای گاز مایع در داخل و هدر‌رفت بیش از ۲۰ درصدی آن»، توسعه زنجیره ارزش گاز مایع و در واقع تولید پروپیلن از گاز مایع می‌تواند به رفع «کمبود محصول راهبردی پروپیلن در کشور» کمک کند که مزایای گوناگونی همچون «ایجاد ارزش افزوده»، «صرفه‌جویی ارزی»، «افزایش درآمد دولت» و «اشتغال‌زایی» را هم درپی خواهد داشت. بنابراین با توجه به کاربرد وسیع پروپیلن و زنجیره ارزش آن، تحریم‌ها و ارزبری زنجيره پروپيلن به علت واردات، ضروری است تا زنجيره این محصول از طریق اجرای طرح‌های ارتقاء (واحدهای FCC و RFCC) و واحدهای PDH توسعه یابد تا علاوه بر تأمین نیاز بازار‌های داخل از خروج ارز نیز جلوگیری کرد.
انتهای پیام/ انرژی
