به گزارش مسیر اقتصاد رئیس جمهور ایالات متحده در ۷ ژوئیه ۲۰۲۲ طرحی را به نام مشارکت آمریکا برای رونق اقتصادی ارائه کرده است؛ که هدف آن بسیج سرمایه گذاری های جدید در منطقه، تقویت زنجیره های تامین، تنوع زیستی، تسهیل تجارت فراگیر و تقویت «قرارداد اجتماعی» بین دولت ها و مردم آنها است. هدف کلی این است که اقتصادهای کشورهای آمریکای لاتین را از پایین به بالا بسازد و بر اساس توافقنامه های تجارت آزاد با منطقه به رفع نابرابری و کمبود فرصت های اقتصادی بپردازد. این اقدام رئیس جمهور آمریکا نوید بخش رویکرد تازه ای در توجه به منطقه گرایی است.
رقابت با چین؛ عامل اصلی منطقه گرایی آمریکا
یکی از مؤلفه‌های کلیدی دستور کار گسترده‌تر دولت برای تقویت روابط با همسایگان جنوبی خود، جلوگیری از نفوذ اقتصادی و سیاسی رو به رشد رقیب اصلی خود، چین است. تجزیه و تحلیل داده های تجاری سازمان تجارت جهانی از ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ نشان می دهد که شریک تجاری اصلی آمریکا، یعنی چین، از نظر تجارت در آمریکای لاتین از ایالات متحده پیشی گرفته است و از زمان روی کار آمدن بایدن در ژانویه ۲۰۲۱، مزیت خود را افزایش داده است.
داده‌های رسمی چین در پایان ماه ژوئن نشان داد که صادرات آمریکای لاتین به چین با وجود همه‌گیری کووید-۱۹ که بر اقتصاد جهانی تأثیر زیادی گذاشته است، با نرخ ۷.۶ درصد در پنج ماه اول امسال به رشد خود ادامه داده است و این امر بر انعطاف‌پذیری روابط اقتصادی بین چین و آمریکای لاتین اثر گذاشته که چین را به یکی از مهمترین شرکای تجاری بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین تبدیل کرده است. بنابراین همکاری آنها با یک اجلاس یا چشم اندازی، مانند مشارکت آمریکا برای رونق اقتصادی، قابل تغییر نیست.
طرح اقتصادی بایدن برای رونق بخشیدن به توافقنامه های تجارت آزاد منطقه ای
پیشنهادهای بایدن رئیس جمهور ایالات متحده، منعکس کننده رویکرد او به تعامل اقتصادی در سایر مناطق جهان است، دولت ۳۰۰ میلیون دلار بودجه برای رفع ناامنی غذایی در منطقه در نظر دارد که متعهد می شود که این مشارکت ها را در بانکی تامین مالی کند. یکی از مقامات ایالات متحده معتقد است: «رئیس‌جمهور از این اجلاس برای همسو کردن رهبران منطقه، بخش خصوصی و جامعه مدنی در پشت یک برنامه اقتصادی جدید استفاده خواهد کرد. این برنامه در جهت رونق بخشیدن به توافقنامه های تجارت آزاد گذشته شکل گرفته تا به رفع برخی از نابسامانی‌های تجارت کمک کند. اما انتظار نمی رود رئیس جمهور تعرفه ها را کاهش دهد یا سایر مشوق های دسترسی به بازار را که شرکای تجاری خارجی به عنوان بخشی از این توافق به شدت خواهان آن هستند ارائه دهد، و همچنان با استراتژی تجاری که در اروپا و آسیا در بحبوحه واکنش سیاسی داخلی به معاملات تجارت آزاد دنبال کرده است، عمل می کند.»
در واقع بعید است که کشورهای آمریکای لاتین که اکثریت آنها توافقنامه های تجارت آزاد با ایالات متحده دارند، تمایل بیشتری برای توسعه تجارت داشته باشند. همان طور که کوین بردی، نماینده مجلس نمایندگان آمریکا بیان داشت: «من واقعاً نگرانم که آمریکا به نوعی از تعامل های کشور های آمریکای لاتین کنار رفته باشد و فکر می‌کنم که برای تعامل مجدد نیاز به تلاشی مضاعف است.»
فرصت از دست رفته منطقه گرایی برای ایالات متحده
ایالات متحده در حال حاضر با کشورهای قاره آمریکا بیش از هر بخش دیگری از جهان موافقت نامه تجارت آزاد دارد؛ که شامل شرکای تجاری اصلی مانند کانادا و مکزیک، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، جمهوری دومینیکن، السالوادور، گواتمالا، هندوراس، نیکاراگوئه، پاناما و پرو هستند. اما این توافقنامه ها کاملا جنبه انفعالی پیدا کرده اند، به گونه‌‌ای که کشور های آمریکای لاتین برای آغاز یک مسیر جدید در تجارت خود با ایالات متحده تردید دارند؛ چرا که چین از طریق سرمایه گذاری های خود در پروژه های زیربنایی و سایر ابتکارات به آمریکای لاتین نفوذ کرده است. این واقعیت که شرکت‌های آمریکایی نه تنها فرصت‌های بازار خود را به رقبای چینی از دست می‌دهند، بلکه نفوذ ایالات متحده در میان برخی از نزدیک‌ترین همسایگانش در حال کاهش است، نگرانی‌های مسئولین کاخ سفید را افزایش داده است.
فارنزورث، مسئول دفتر واشنگتن شورای قاره آمریکا و جامعه آمریکا معتقد است چین در یک نبرد جهانی تلاش می کند جمعیت بازارهای نوظهور در سراسر جهان را وادار کند که اساساً یک معادل اخلاقی بین دموکراسی غربی و حکومت کمونیستی چین داشته باشند، که این اتفاق می تواند یک پیروزی استراتژیک بزرگ برای چین باشد. همچنین فارنزورث، در ادامه بیان می دارد که رهبران تجاری و دولتی در آمریکای لاتین مرتباً از او می پرسند که چرا ایالات متحده برای روابط تجاری خود با کشور های منطقه تلاش مضاعف نمی کند. بنابراین ایالات متحده در طول ۷۰ سال گذشته، توجه خود را به سایر مناطق جهان معطوف نمود؛ امری که باعث شد تا این کشور از منطقه خود غافل شود و نتواند با وجود بیشترین میزان توافق های تجاری در این منطقه کاری از پیش برد.
منبع: گلوبال تایمز
انتهای پیام/ تجارت و دیپلماسی
