مسیر اقتصاد/ یکی از مهمترین نتایج تحریم های بانکی امریکا، محدود کردن دسترسی جمهوری اسلامی ایران به سیستم های پرداخت بین المللی است که به تبع آن تجارت خارجی کشور را با محدودیت روبرو کردهاست. در حال حاضر، بانک مرکزی، نهادهای مالی پرداخت و نهاد های مرتبط با موضوع تجارت خارجی همواره نوک پیکان تحریمهای آمریکا هستند. ایجاد مسیرهای جایگزین به منظور کاهش استفاده از دلار یکی از کلیدی ترین اقدامات در بی اثر نمون تحریم هاست.
هدف اصلی اتاق های تسویه و تجارت دوجانبه چیست؟
در تجارت بین المللی مدرن، علاوه بر تمایل کشورها به تسهیل تجارت و حذف دلار از مبادلات بین المللی، ارزان سازی تجارت با کشورهای مختلف و تلاش برای کاهش هزینه های انتقال ارز، مبارزه با غوغاسالاری امریکا و یا مبارزه با تحریم های اعمالی از سوی امریکا و اتحادیه اروپا، اهداف کلیدی تری نیز مدنظر قرار میگیرد.
یکی از این موارد مهم «فروش حداکثری کالا و خدمات تولید داخلی در ازای خرید خارجی» است که کشورهای جهان را ترغیب میکند در تجارت خارجی به جای خرید صرف کالا از کشور هدف، اهداف توسعه ای خویش را نیز دنبال کنند و صرفا «از کسانی کالا بخرند که به همان نسبت از ایشان کالا میخرند.»
لزوم ایجاد تنوع در روش های پرداخت خارجی
خرید متقابل یا تجارت دوجانبه، علاوه بر ایجاد تعادل در تراز تجاری، میتواند ریسک تجارت خارجی در شرایط تحریم را به شدت کاهش دهد. در همین راستا و به منظور توسعه تجارت دوجانبه، تشکیل اتاق های تسویه پایاپای[۱] در شرایط اعمال تحریم بانکی، میتواند به عنوان یک کانال امن و بدون ارتباط با نظامهای مالی تحت کنترل غرب عمل کند.
علاوه بر آن در صورت استفاده از این سیستم، تجارت بین کشورهای مختلف ارزان تر خواهد بود. استفاده از این روش موجب تسهیل و تنوع در روشهای پرداخت تجارت خارجی و کاهش ریسک ارزی کشور نیز میشود.
کدام کشورها از اتاق های تسویه پایاپای تجاری بهره میبرند؟
در حال حاضر، بسیاری از کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه از اتاق های تسویه پایاپای تجاری در تجارت خارجی خود بهره میبرند. اتاق های تسویه پایاپای چین با روسیه، چین با گروه بریکس، ژاپن با چین، کشورهای حاشیه خلیج فارس با یکدیگر و چین، روسیه با ایتالیا، روسیه با برزیل، عربستان با چین و عربستان با هند از جمله این اتاق های تسویه به شمار میروند.
پینوشت:
[۱] Medium of Exchange Clearing houses
انتهای پیام/ تجارت و ارز