حسین مروتی پژوهشگر و کارشناس امور جمعیت، در گفتگو با مسیر اقتصاد به تشریح ظرفیت زیستی کشور و پتانسیل های ایران برای افزایش جمعیت اشاره نمود و گفت: براساس پژوهشی که در زمینه ظرفیت زیستی ایران انجام شده، می توان گفت ظرفیت هرکدام از منابع کشور برای جمعیت چند میلیون نفری کافیست. این پژوهش نشان می دهد منبعی که کمترین ظرفیت را دارد و می تواند محدودکننده رشد جمعیت به حساب آید، آب است. آب با شیوه مصرف و مدیریت فعلی، برای جمعیت ۷۰ میلیون نفری کافی است. سایر منابع ظرفیت بالاتر از جمعیت فعلی کشور دارد و برخی منابع حتی برای جمعیت ۲۰۰ یا ۲۵۰ میلیون نفری کافیست.
کمبود منابع طبیعی ناشی از مدیریت نادرست
وی افزود: ۹۰ درصد از منابع آب شیرین کشور در بخش کشاورزی به مصرف می رسد. ۴ درصد از این منابع در بخش صنعتی استفاده می شود و حدود ۶ درصد نیز به مصارف شهری اختصاص می یابد. بخش قابل توجهی از منابع آبی در بخش کشاورزی به علت آبیاری غرقابی و عدم استفاده گسترده از روش های نوین کشاورزی به هدر می رود.
مروتی ادامه داد: در ایران نمی توان گفت مشکل منابع طبیعی و زیرزمینی وجود دارد. کشوری مانند بنگلادش را می توان دچار محدودیت منابع طبیعی دانست. بنگلادش دارای جمعیت ۲۰۰ میلیون نفری است در حالی که تنها خاک و آب دارد.
تاثیر مستقیم کاهش جمعیت بر اقتصاد و توسعه روستایی
وی در ادامه با اشاره به تاثیر جمعیت بر رونق کشاورزی گفت: در بسیاری از روستاهای کشور به دلیل کاهش فرزندآوری و تمایل جمعیت جوان برای مهاجرت به شهرها، کشاورزی مانند سال های قبل برای خانواده ها صرفه اقتصادی ندارد. در نتیجه بسیاری از روستاها هم اکنون خالی از سکنه شده است.
این کارشناس جمعیت تصریح کرد: در دهه های اخیر چند هزار روستا در کشور خالی از سکنه شده است. این روستاها علیرغم وجود منابع طبیعی و ظرفیت های کشاورزی لازم، به دلیل نبود نیروی انسانی جوان خالی از سکنه شده است. بنابراین می توان گفت کاهش فرزندآوری مستقیما به شرایط اقتصادی این مناطق ضربه زده است.
انتهای پیام/ فرهنگ و گفتمان
