به گزارش مسیر اقتصاد کشورهای شرق آسیا در دهه های پایانی قرن بیستم و همچنین در طول سال های ابتدایی قرن بیست و یکم توانستند به شکوفایی محسوسی در عرصه اقتصاد دست یابند. مطالعه دلایل این شکوفایی اقتصادی، در طول سال های اخیر یکی از رشته های مورد علاقه اقتصاددانان توسعه بوده است.
سنجایا لل، اقتصاددادن مطرح دانشگاه آکسفورد، مطالعات گسترده ای درباره کسب فناوری و یادگیری به خصوص در کشورهای شرق آسیا انجام داده است. نتایج پژوهش های این اقتصاددان نشان می دهد که نتیجه سیاست صنعتی منوط به چگونگی دخالت دولت است.
سیاست صنعتی دولت های شرق آسیایی برای حمایت از تولید داخلی تنها محدود به جایگزینی واردات نبوده و این کشورها اقدامات مؤثر دیگری را نیز در دستور کار داشته اند.
۹ ویژگی سیاست صنعتی کشورهای شرق آسیا در حمایت از تولید داخل
تفاوت بین سیاست صنعتی معمول جایگزینی واردات با آنچه که کشورهای شرق آسیا انجام داده اند را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
بررسی ها نشان می دهد، کشورهای شرق آسیا همواره به نقش دولت در اتخاذ سیاست صنعتی باور داشته اند. در واقع بدون در نظر گرفتن ظرفیت و اختیار دولت، طراحی سیاست صنعتی هوشمندانه معنا و مفهومی ندارد. با اینحال سیاست صنعتی ممکن است تنها به دولت مربوط نباشد، بلکه شرایط بین المللی و قوانین موجود نیز اثرگذار است.
محدود شدن سیاست صنعتی دولت ها با عضویت در سازمان های بین المللی
تجربه نشان می دهد که توان سیاسی دولت ها با قوانین بین المللی موجود محدود شده است. به عنوان نمونه بعضی از مقررات سازمان تجارت جهانی، مانند موافقت نامه راجع به اقدامات سرمایه گذاری مرتبط با تجارت، به عنوان محدودیت برای سیاست صنعتی شناخته می شود.
در پایان می توان گفت اگرچه سیاست صنعتی کشورهای شرق آسیا نقش بسزایی در توسعه اقتصادی این کشورها داشته است، اما عضویت این کشورها در سازمان تجارت جهانی چالش هایی برای آن ها به همراه داشته است.
منابع:
مقاله سیاست صنعتی کشورهای در حال توسعه آسیای شرقی؛ نوشته سنجایا لل در بانک جهانی yon.ir/JBalU
رویکردهای تدوین سیاست صنعتی مرکز پژوهش های مجلس (شماره ۱۵۹۹۲)
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل