به گزارش مسیر اقتصاد با وجود تغییر شرایط ایران در سطح کلان دنیا، لزوم اتخاذ سیاست جدیدی در ارتباط با دانشبنیان کردن اقتصاد ملی مطرح شده است که میتواند شامل تغییر سیاستهای صنعتی کشور و گسترش تجارت غیرنفتی از طریق ترانزیت و راه ابریشم باشد. این هدف مهم تنها از طریق ورود فناوری به صنایع و استفاده حداکثری از ظرفیتهای دانشبنیانی کشور میسر میشود.
مسیر دانشبنیان شدن اقتصاد ملی را میتوان در قانون جدید و تحولی جهش تولید دانشبنیان دید. جایی که علاوه بر اصلاح نظام تامین مالی اقتصاد دانشبنیان، برای ورود فناوری به صنعت نیز سیاستهای مهم و جدیدی نظیر اعتبار مالیاتی با کارکرد تامین مالی بخشهای مختلف صنعتی در تحقیق و توسعه پیش بینی شده است. در این راستا محمدرضا نجفیمنش عضو اتاق بازرگانی تهران در گفتگو با مسیر اقتصاد گفت: سیاستگذاری در راستای دانشبنیان کردن اقتصاد ملی یک ضرورت است و باید به این سمت حرکت کنیم.
نجفیمنش تصریح کرد: باید برنامهریزیهای دقیقی داشته باشیم تا بتوانیم مراحل کاری تولید را قدم به قدم به صورت دانشبنیان جلو ببریم. برای انجام یک کار تولیدی لازم است اقداماتی انجام شود. در وهله اول باید مواد اولیه، ماشینآلات مورد نیاز و لوازم آزمون را در اختیار داشته باشیم. همچنین، روش و نحوه کار را باید بدانیم. با در اختیار داشتن تمامی این الزامات است که میتوانیم چیزی را تولید کنیم.
وی در ادامه گفت: متاسفانه ما تا الان از آخر شروع کردهایم و این مراحل را پلّه پلّه پیش نبردهایم. ماشینآلات مورد نیاز، مواد اولیه و لوازم آزمون را وارد کردهایم. خودمان به طراحی نپرداختهایم. فقط تولید کردهایم و به فکر تامین این الزامات در داخل کشور نبودهایم. به همین دلیل با کوچکترین اتفاقی و محدود شدن دسترسیمان به این الزامات به مشکل میخوریم و تولیدمان میخوابد. بنابراین، به شدت در مقابل تحریمها آسیب پذیر هستیم.
این عضو اتاق بازرگانی گفت: نگاه ریشهای به مسائلی که در بالا گفته شد و تلاش در راستای رفع نیازهایمان در داخل به معنای دانشبنیان شدن است. باید به این موضوع فکر کنیم که وقتی میخواهیم چیزی را تولید کنیم، آیا طراحی آن را بلد هستیم یا نه، ماشینآلات مورد نیاز را داریم یا خیر، لوازم تست و آزمون و مواد اولیه در اختیارمان است یا نه. از همین بررسیهاست که به افزایش دانش در داخل کشور و دانش بنیان شدن میرسیم.
نجفیمنش خاطرنشان کرد: اگر بتوانیم روند دانشبنیان شدن را به درستی طی کنیم و اقتصاد ملی را به سمت دانشبنیانی سوق دهیم، آسیبپذیری ما به حداقل میرسد. زیرا برای همه ملزومات تولید، فکر کردهایم و مراحل تولید را به صورت کامل انجام میدهیم. بنابراین، وابستگیای به دیگران نداریم. البته این بدان معنا نیست که همه چیز را خودمان تولید کنیم. در برخی موارد اصلا ما مزیتی نداریم و فقط در مواردی که تواناییاش را داریم و دارای مزیت نسبی هستیم باید به سمت تولید برویم.
وی ادامه داد: مثلا چیزی مثل کائوچو را باید وارد کنیم اما معادن زیادی داریم که میتوانیم مواد اولیه مورد نیاز صنایع را از آنها تامین کنیم. دانشبنیان کردن اقتصاد ملی ارتباط مستقیمی با اقتصاد مقاومتی دارد. به این معنا که اقتصاد دانش بنیان یک نوع اقتصاد پایدار است که زمینه را برای عدم آسیبپذیری ما در مقابل دیگران فراهم میکند.
انتهای پیام/ تولید