تجارت بین‌الملل به سمت بازارهای نوظهور متمایل شده، اما ۶۳٪ سرمایه‌گذاری‌ها در اقتصادهای پیشرفته متمرکز است و ۱۳٪ نیز از بازارهای نوظهور به آن‌ها سرازیر می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که بخش عمده‌ای از منابع مالی حاصل از تجارت این کشورها، در سیستمی باقی بماند که به نفع اقتصادهای پیشرفته است و تداوم این روند، رشد GDP سالانه کشورهای در حال توسعه را ۰.۵ تا ۱ درصد کاهش داده و نرخ بیکاری را ۰.۳ تا ۰.۶ واحد درصد افزایش می‌دهد. بنابراین اصلاح سیستم پولی و مالی بین‌المللی به منظور تغییر این روند و جلوگیری از مخاطرات آن برای اقتصادهای در حال توسعه ضروری است.