مناطق آزاد در کشورهای مختلف با شاخص‌های متعددی مورد ارزیابی قرار می‌گیرند که اصلی ترین آن‌ها صادرات، جذب سرمایه خارجی و اشتغال است. در ایران مناطق آزاد بیش از آنکه صادرات را تسهیل کنند، به دروازه وارداتی تبدیل شده‌اند، سهمی کمتر از 10 درصد در جذب سرمایه خارجی دارند و در اشتغال زایی نیز عملکرد مطلوبی ندارند.