کشورهای دریافت‌کننده وام خارجی، با معیارهایی همچون «بدهی خالص هر کشور»، «پرداخت‌های فعلی برای بدهی خارجی»، «نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی (GDP)» و «کسری تراز پرداخت» به چهار دسته «دارای بحران بدهی خارجی»، «در معرض خطر بحران بدهی خارجی»، «پرخطر در خصوص بحران بدهی خارجی دولتی» و کشورهای «در معرض خطر بحران بدهی بخش خصوصی» تقسیم می‌شوند.