هنگامی که رشد نقدینگی با «تورم دارایی‌های سرمایه‌ای» و «بازدهی فعالیت‌های نامولد» در یک سیکل هم‌افزا قرار می‌گیرند، درصورتی که در اثر سیاست‌هایی از جمله مالیات بر عایدی سرمایه، انتظار بازدهی بالا از فعالیت‌های سفته‌بازانه منتفی گردد، این نتیجه در اقدام بعدی بازیگران درج شده و با کاهش تقاضای نقدینگی برای فعالیت‌های سوداگرانه، فشار درون‌زا برای رشد نقدینگی را کاهش می دهد. این تعادل در مرحله بعد منجر به کاهش تورم می‌گردد، بنابراین مالیات بر عایدی سرمایه می‌تواند به عنوان نقطه شروع موثری در چارچوب یک بازی تکرار شونده برای کنترل مسأله‌ی تورم در اقتصاد ایران باشد.