بررسی تاریخ معاصر کشور نشان می‌دهد آنچه زمینه را برای استقراض خارجی در ایران فراهم ساخته، بی‌انضباطی مالی و ولخرجی پادشاهان و درباریان به‌ویژه در سفرهای خارجی بوده است و در نتیجه‌ی این استقراض‌ها، بخش‌های مهمی از درآمد کشور تحت سلطه دولت‌های خارجی قرارگرفته است. در حکومت پهلوی نیز با تشکیل IMF و بانک جهانی و عضویت ایران در این نهادها، مسیر جدیدی برای استقراض خارجی در ایران گشوده شد. استقراض خارجی در زمان پهلوی دوم عمدتا در زمان کاهش درآمدهای نفتی رخ‌داده و تابع وابستگی بودجه دولت به ارزهای نفتی بوده است.